วันนี้เป็นวันครบรอบ2ปีที่ผมอยู่ในเมืองไทย ผมมาเมืองไทยเพื่อถ่ายแบบ 3 เดือนก่อนที่จะบินไป LA เพื่อออดิชั่นหนัง และซีรีย์ในอเมริกา แต่ผมชอบเมืองไทยมากๆ ทำให้ผมกลับมาอยู่ที่นี่ มันเป็นเรื่องยากมากๆๆกับการปรับตัวเพื่อที่อยู่ที่เมืองไทย มีเรื่องให้เครียดกังวลหลายอย่าง มีเรื่องให้เสียน้ำตา มันเป็นการตัดสินใจที่ผมรู้สึกว่ามันบ้ามากๆ วัฒนธรรมของคนไทยแตกต่างจากวัฒนธรรมตะวันตกมากๆ มีอะไรที่ผมต้องเรียนรู้อีกมาก โดยเฉพาะสิ่งที่ยากที่สุดในการอยู่ในเมืองไทยคือคนทั่วไปไม่ใช้ภาษาอังกฤษกัน  มันเป็นอะไรที่ลำบากมากจริงๆในการที่ผมจะติดต่อธนาคารหรือว่าเรียกแท๊กซี่ ตอนนี้ภาษาไทยผมดีขึ้นกว่าเมื่อก่อน ทำให้ผมใช้ชีวิตที่นี่มีความสุขและง่ายขึ้น 

 สิ่งที่ผมชอบมากที่สุดของที่นี่คือ ศาสนาพุทธ อาหารอีสาน การนับถือผู้สูงอายุ หรือคนที่อายุมากกว่า แล้วก็การที่ครอบครัวเดียวกันอาศัยอยู่ในบ้านเดียวกัน แต่ก็มีสิ่งที่ผมไม่ชอบคือวัฒนธรรมการคลั่งความขาว และการที่พ่อแม่ต้องการให้ลูกของตัวเองเรียน บัญชี วิศวะ หรือวิทยาศาสตร์ เพราะผมเห็นหลายคนไม่มีความสุขที่ไม่ได้ทำตามความฝันของตัวเองที่ตัวเองอยากทำ แล้วสุดท้ายกลับมาทำธุรกิจที่บ้านของตัวเอง หรือไม่ก็ทนทำงานที่ตัวเองไม่ชอบต่อไป  ผมคิดว่าจริงๆแล้วมันคือชีวิตของคุณ คุณควรตัดสินใจเอง

 สิ่งที่ผมเสียใจที่สุดคือการที่ผมขี้เกียจและผมอายที่จะพูดภาษาไทย แต่การที่จะเป็นนักแสดงและติวเตอร์ทำให้ผมต้องทิ้งความอายไป จริงๆแล้วผมเป็นคนขี้อายมากๆ ผมขี้เกียจเรียนภาษาไทยมากๆหลังจากที่ผมอยู่ไทยมา2ปี ตอนนี้ภาษาไทยผมก็ดีขึ้น ตอนนี้ผมมั่นใจในการพูดภาษาไทยมากขึ้น ผมต้องสตรอง สตรอง เหมือน #ทีมลูกเกด แต่ผมไม่ชอบการเรียนเลยจริงๆ 

คนไทยส่วนมากชอบเรียนแต่จะอายเวลาพูด ผมเองก็มีปัญหาเดียวกัน ไอเดียในการเรียนของผมคือการไปตลาดนัด ตลาดสด แล้วก็พูดกับชาวบ้าน หรือไม่ก็เรียนคำหยาบจากพวกเพื่อนๆที่สอนผม แต่ผมไม่ได้ไปเรียนที่โรงเรียนหรือสถาบันที่เปิดสอนภาษาไทยที่สอนคำที่คนไทยทั่วไปไม่ได้ใช้พูดกันจริงๆ ตอนนี้ผมเรียนจากการดูซีรีย์ แล้วผมก็มีติวเตอร์ส่วนตัว เพราะผมอยากพูดให้เหมือนคนไทย ตอนนี้ผมยังไม่สามารถเขียนภาษาไทยได้ เพราะผมโฟกัสไปที่การพูด และการแสดงก่อนเป็นอย่างแรก แต่ที่เห็นบทความนี้เป็นภาษาไทยเพราะเพื่อนคนไทยของผมช่วยแปลให้ 555+ เป้าหมายในปีนี้ของผมคือการสร้างสรรค์ เอนเตอร์เทนผู้คน และช่วยให้คนที่อยากเรียนภาษอังกฤษประสบความสำเร็จ แล้วก็พยายามไม่สนใจในสิ่งที่คนอื่นคิดกับผม 

สำหรับผมการตกหลุมรักมันยากกว่าการเรียนภาษาไทยจริงๆ เพราะการหาคนที่ไม่ขี้เม้าท์ และชอบออกกำลังกาย คนที่รักสุขภาพเหมือนกันมันยากจริงๆ ผมไม่ได้ปิดกั้นตัวเองจากการออกไปเดท หรือการมีแฟน แต่ผมอยากให้เริ่มจากการเป็นเพื่อนกันก่อน เพราะว่าผมเป็นคนหัวโบราณ แล้วก็พูดน้อยเวลาออกไปเดทกับสาวๆ แต่ผมจะกลายเป็นคนบ้าๆ ติ๊งต๊อง ๆไปไหนไปกันกับพวกเพื่อนๆ ผมจะยึดมั่นการเป็นชาวพุทธและจะหยุดขี้เกียดเรียนภาษาไทย 

ผมอยากจะขอโทษจริงๆเกี่ยวกับรูปภาพหรือวิดีโอของผมกับหมาที่อาจจะเยอะเกินไปจนทำให้คนทุกคนรำคาญ  เพราะผมมีความฝันอยากจะเป็นเหมือนพ่อ แล้วบางครั้งผมเลยสมมุติว่าหมาเป็นลูกของผม เลยถ่ายรูปแล้วก็ลงรูปพวกมันเยอะเกินไป 

สุดท้ายนี้ผมอยากจะขอบคุณทุกคนที่คอยสนับสนุน แล้วก็กล้าที่จะทักทาย พูดคุยกันกับผม ผมหวังว่าทุกคนจะได้เรียนรู้อะไรจากเรื่องราวของผมในวันนี้นะครับ ขอให้ทุกคนช่วยกันคอมเม้นเป็นภาษาอังกฤษในเฟสบุ๊ค หรือ อินสตราแกรมผมได้เลยนะครับ อย่ากลัวที่จะฝึกภาษาอังกฤษนะครับ