ความคิดเห็นของผมในวันนี้อาจจะทำให้บางคนไม่ค่อยพอใจ แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะเห็นคนไทยไม่มีแรงบันดาลใจในการทำสิ่งต่างๆ เพราะว่าพ่อแม่ของพวกเค้าเลือกคณะหรือแม้กระทั่งเลือกอาชีพให้ลูกตัวเอง ผมชอบวัฒนธรรมไทย หนึ่งสิ่งที่ผมชอบเกี่ยวกับวัฒนธรมไทยคือพวกคุณอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัว ผมหวังว่าครอบครัวของผมจะเป็นแบบนี้บ้าง แต่ผมคิดว่าบางทีครอบครัวของคุณไม่ควรจะมากำหนดว่าคุณควรเรียนอะไร ควรเรียวิชาไหน หรือต้องทำงานอะไร

ผมเทรนด์และสัมภาษณ์คนไทยหลายๆคนที่อยากทำงานในบริษัทต่างชาติหรือเด็กๆที่อยากได้ทุนไปเรียนต่อต่างประเทศ เวลาที่ผมถามพวกเค้าทำไมถึงอยากเรียนวิชานี้ หรือทำไมคุณอยากทำงานที่นี่ คำตอบที่ผมมักจะไได้ยินเสมอๆคือ พ่อแม่ต้องการให้เรียน, พ่อแม่ต้องการให้ทำที่นี่ ถ้าคุณตอบแบบนี้ในการสัมภาษณ์งาน ผมบอกได้เลยว่าคุณมีเปอร์เซ็นที่จะไม่ได้งานนี้ 100% ชัวร์ๆ มหาลัยนานาชาติหรือบริษัทต่างชาติพวกเค้ามองหาคนที่มีความสนใจ มีแรงบันดาลใจต่อสิ่งนั้นๆ ๆม่ใช่เลือกเพราะต้องการให้ทำ กรุณาอย่าตอบแบบนี้เวลาถูกสัมภาษณ์นะครับ

ผมได้เจอหลายๆคนที่ถูกพ่อแม่บังคับให้เป็นวิศวะกร นักบัญชี หรือพยาบาล และพวกเค้าก็ไม่มีความสุข พวกเค้าเชื่อฟังและเกรงใจที่จะบอกพ่อแม่ไปว่าพวกเค้าไม่ต้องการที่จะเรียนสิ่งน้ัน และใช้ชีวิตวัยรุ่นโดยไร้จุดมุ่งหมาย ผมรู้จักนักเรียนคนนึงซึ่งตอนนี้เค้าเป็นนักบัญชี เธอบอกกับผมว่าเธออยากจะฆ่าตัวตายเพราะครอบครัวของเธอบังคับให้เธอเรียนและเธอเสียเวลาตลอด 20 ปีเพื่อทำงานที่ตัวเองเกลียด นี่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมเขียนสิ่งนี้ขึ้น

พ่อแม่ของคุณต้องเข้าใจว่านี่คือชีวิตของคุณ คุณควรทำตามหัวใจและทำในสิ่งที่อยากทำ ผมเจอคนไทยหลายๆคนที่อายุ 30-40 ที่ไม่มีความสุขด้วยเหตุผลแบบนี้ พ่อแม่ของพวกเค้าจากไปแล้วแต่พวกเค้ายังคงติดอยู่กับงานที่ไม่อยากจะทำ

ฝันของผมตั้งแต่เป็นเด็กคือการเป็นนักแสดง ผมมาจากครอบครัวที่หัวโบราณและพ่อแม่พูดกับผมว่า ให้ผมเรียนในสิ่งที่อยากเรียนหรืออยากจะทำอะไรก็ทำ แต่ต้องมีงานอย่างอื่นๆคอยซัพพอรต์ด้วย พวกเค้าพูดถูก ปละผมดีใจที่เชื่อฟังพวกเค้า การเป็นนักแสดงนั้นมันมีขึ้นมีลง บางครั้งมีงาน บางครั้งว่างเป็นเดือนๆ 

ดังนั้นผมจึงเลือกเรียนนิเทศน์สารสนเทศน์ ผมใช้เวลา 4 ปีในการทำงานเป็นผู้แก้ไขและตรวจสอบนิตยสาร หลังจากนั้นก็ออกจากงานแล้วกลับไปเรียนการแสดงอย่างเต็มตัว ผมคิดว่าเป็นเรื่องดีที่มีงานสำรอง แต่ผมคิดว่างานสำรองก็ควรเป็นอะไรที่คุณชอบด้วยเช่นกัน ถ้าหากผมไม่ได้เป็นนักแสดงผมยังมีงานอื่นๆที่ผมสามารถทำได้อย่างมีความสุข

อีกอย่างหนึ่งที่ผมอยากจะบอกคือไม่มีคำว่าสายเกินเรียน ผมเจอคนไทยหลายคนที่ว่าตัวเองแก่เกินไปแล้วที่จะมานั่งเรียนรู้อะไรใหม่ๆ เพียงแค่คุณเปิดใจเปลี่ยนทัศนคติ และเชื่อในตัวเองว่าคุณสามารถทำได้

ถ้าคุณอ่านสิ่งนี้ แล้วคุณมาจากครอบครัวอย่างที่ผมกล่าว อย่าลืมว่าชีวิตนี้คือของคุณ อย่าเป็นเหมือนคนที่ผมเจอที่อายุ 40 แล้วยังต้องมานั่งทำงานที่ตัวเองเกลียดเพราะว่าพ่อแม่บังคับ เลือกอาชีพที่คุณชอบที่คุณสนใจ พ่อแม่ไม่ได้อยู่กับคุณไปตลอดวันนึงก็ต้องจากกันไปแต่คุณยังอาจจะต้องมานั่งทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ

คำแนะนำสุดท้ายที่ผมอยากจะบอกคือเลือกอาชีพที่คุณชอบ เรียนและสู้เพื่อฝันของตัวเอง และต้องมีงานสำรองด้วยนะครับถ้าคุณทำงานในวงการบันเทิง

รักจากพี่ชายของคุณ

ซันนี่

PS: นี่เป็นภาพรูปสุดท้ายจาก 5 Days of Summer Series ภาพนี้เป็นการถ่ายร่วมกับแว่นจาก @glazziq และกางเกงจาก @ouky ผมคิดว่าเป็นอะไรที่น่าสนใจที่จะใส่แว่นเนิร์ดๆแบบนี้ คุณไม่คิดอย่างนั้นหรอครับ?